Wat zijn enkele voorbeelden van slachtofferloze misdaden? (2023)

In de huidige samenleving waar je elke dag hoort over allerlei soorten misdaden die worden gepleegd, of het nu gaat om een overval of een aanranding, heb je je ooit afgevraagd wat een misdaad zonder slachtoffers is en wat zijn sommigevoorbeelden van slachtofferloze misdrijven?

Er zijn verschillende voorbeelden van misdrijven zonder slachtoffers, maar hier zijn enkele van de meest voorkomende die in je opkomen: openbare dronkenschap, verboden terrein, drugsgebruik, dakloosheid, gokken en verkeersovertredingen.

Wat is een misdaad zonder slachtoffer?

Een slachtofferloos misdrijf is over het algemeen een onwettig misdrijf waarbij er geen identificeerbaar slachtoffer is. Dit betreft meestal alleen de dader of is een vrijwillige handeling tussen instemmende volwassenen.

Er is uiteraard geen officiële wettelijke of statutaire definitie omdat in theorie geen slachtofferloos misdrijf zou bestaan. Gewoonlijk worden wetten uitgevaardigd om ongewenst gedrag en acties, zoals mishandeling of verwondingen, te beperken. Er zijn echter situaties waarin een wet bepaald consensueel gedrag strafbaar stelt waarbij geen slachtoffer is, zoals drugsgebruik of prostitutie.

Voorbeelden van slachtofferloze misdrijven

Prostitutie of uitlokking
Drugsmisbruik
Hulp bij zelfdoding
Dakloos
Gokken
Openbare dronkenschap
Wonen in een voertuig
Slapen in het openbaar
Bedelen
Inbreuk
Verkeersovertreding
Ontrouw
Pornografie
Afbreken
Incest

Het is de vraag of sommige van deze voorbeelden echt slachtofferloze misdaden zijn of zelfs nog verder kunnen gaan en kunnen betogen of ze überhaupt een misdaad zouden moeten zijn. Houd er rekening mee dat, afhankelijk van de staat, sommige voorbeelden daadwerkelijk legaal zijn, zoals gokken en prostitutie, wat legaal is in sommige delen van Nevada.

Drugsgebruik zal later in het artikel in meer detail worden besproken.

Laten we bijvoorbeeld het leven in een voertuig nemen. Er zijn verschillende meningen over de kwestie, maar wie wordt beïnvloed door de persoon die ervoor kiest om in zijn voertuig te wonen. Als deze persoon zijn voertuig op privéterrein heeft geparkeerd, zoals de oprit van een vreemde, kan er uiteraard sprake zijn van inbraak en mogelijke materiële schade.

Voor misdaden zonder slachtoffers

Dit was onderdeel van de algemene discussie over de juiste reikwijdte vanstrafrechtelijke wet. Voorstanders beweren dat van die misdaden die als slachtofferloos kunnen worden beschouwd, de onderliggende statuten die dergelijke misdaden definiëren, moeten worden ingetrokken.

Een deel van het denken dat dit argument ondersteunt, is dat de samenleving in principe geen gedrag kan verbieden dat alleen de bij de handeling betrokken individuen schaadt. Bovendien wordt opgemerkt dat het volgende geldt voor misdrijven zonder slachtoffers:

Bij de meeste zijn geen andere klagende partijen betrokken dan wetshandhavers
Omvat de uitwisseling van door deelnemers gewenste verboden goederen of diensten
De specifieke individuele of sociale schade die ermee gemoeid is, wordt over het algemeen gezien als minder ernstig of minder waarschijnlijk dan de schade die gepaard gaat met misdaden die het slachtoffer zijn

In de loop der jaren is ook aangetoond dat sommige van deze niet-criminele misdaden niet zijn afgenomen, wat verdere steun biedt voor de afschaffing van de statuten die deze misdaden als misdaden definiëren.

Andere, meer progressieve denkwijzen zijn onder meer het legaliseren van bepaalde misdaden zonder slachtoffers en vervolgens misschien het aannemen van wetten om de individuen of bedrijven te belasten die een andere vorm van inkomsten zullen opleveren voor de staat en federale agentschappen.

Het idee om prostitutie in de VS te legaliseren bestaat al tientallen jaren. Het argument hiervoor is dat het de georganiseerde misdaad en mensenhandel zou uitbannen. Het zou ook een veiligere omgeving voor sekswerkers kunnen creëren als er een vorm van registratie als sekswerker zou zijn en een betere toegang tot gezondheidszorg zou kunnen bieden.

Het debat over het al dan niet legaliseren van drugs op federaal niveau duurt al tientallen jaren en tot nu toe is er nog steeds geen duidelijke oplossing die beide kanten van het debat op korte termijn tevreden zal stellen. Stel je naast de potentiële inkomsten uit de verkoop van drugs eens de miljarden dollars voor die elk jaar kunnen worden bespaard op de handhaving van drugsgerelateerde wetten en verschillende rechtsprogramma's om het drugsprobleem te bestrijden.

Daarom zijn het opnieuw de individuele staten die hun eigen initiatief hebben genomen om een of andere vorm van drugslegalisering door te voeren, of het nu gaat om slechts één drug of om alle drugs over de hele linie.

De legalisering van marihuana is een goed voorbeeld sinds 2012er zijn achttien staten geweest, inclusief Washington D.C. en Guam, dat stappen heeft ondernomen om het recreatief gebruik van marihuana volledig te legaliseren:

*Legalisatiemaatregel aangenomen in 2020, maar in 2021 door het Hooggerechtshof van de staat vernietigd.

Opgemerkt moet worden dat deze legalisatiemaatregelen alleen op het niveau van de individuele staat gelden, het wordt door de federale autoriteiten nog steeds als een misdaad beschouwd omdat de federale overheid het recreatief gebruik van marihuana niet heeft gelegaliseerd. De federale wetshandhaving heeft echter doorgaans een hands-off-benadering gevolgd en personen niet vervolgd, zolang ze de activiteit uitvoerden binnen het wettelijke kader van de respectieve staatswetten.

Met uitzondering van Georgia, Idaho, Indiana, Iowa, Kansas, Kentucky, South Carolina, Tennessee, Texas, Wisconsin en Wyoming, zijn de overige staten ofwel bezig met het decriminaliseren van recreatief gebruik van marihuana of hebben dergelijke nieuwe wetten al geïmplementeerd . Decriminalisering verschilt van legalisering doordat het alleen de straf voor een strafbaar feit verlaagt of het feit opnieuw classificeert als een civiel misdrijf.

Er kan ook worden gezegd dat andere producten zoals alcohol of sigaretten ook schadelijk kunnen zijn, maar het is niet illegaal om ze te consumeren. Daarom stellen voorstanders dat de potentiële schade die kan worden veroorzaakt niet het enige criterium kan zijn dat wordt gebruikt om te bepalen of een misdrijf al dan niet als slachtofferloos moet worden beschouwd.

Tegen slachtofferloze criminaliteit

Critici beweren, hoewel er misschien geen echte identificeerbare slachtoffers zijn behalve de betrokken personen, hoe zit het met de kosten van deze zogenaamde slachtofferloze misdaden, aangezien alles consequente kosten heeft. De samenleving of de belastingbetaler zou bijvoorbeeld uiteindelijk worden belast met de kosten van afkickprogramma's voor een verslaafde, zodat de belastingbetaler als indirect slachtoffer kan worden beschouwd.

Daarnaast worden burgers lastiggevallen of beledigd door openbare dronkenschap of wanordelijke individuen, de echtgenoot van een overspelige of prostitutiecliënt, of de familie van een drugsverslaafde; al deze kunnen ook in een of andere vorm als slachtoffers worden beschouwd.

Ten slotte waren de argumenten aan deze kant van de discussie gewoonlijk meer gericht op de morele aspecten van een bepaalde activiteit dan op de vraag of de activiteit identificeerbare slachtoffers had. Deze argumenten hebben ook de neiging zich te concentreren op vier gedragingen: prostitutie, drugsgebruik, homoseksualiteit en abortus.

Aan het soort gedrag kun je zien dat dit heel erg in overeenstemming is met politiek rechts en conservatieven in de Verenigde Staten en hun specifieke opvattingen over deze kwesties.

De rest van de wereld

De meningen over deze kwestie kunnen van land tot land drastisch verschillen, aangezien verschillende regio's van de wereld verschillende wetten hebben met betrekking tot enkele van de eerder besproken "misdaden", evenals verschillende morele perspectieven, die meestal gebaseerd zijn op culturele normen of religieuze overtuigingen.

Zo is prostitutie in veel Europese landen al jaren in een of andere vorm gelegaliseerd. In landen als Duitsland, Zwitserland, Oostenrijk, Griekenland, Turkije. In Nederland, Hongarije en Letland is prostitutie legaal en gereguleerd, terwijl het in andere landen legaal maar niet gereguleerd is.

Hoewel prostitutie in Nederland pas in 2000 werd gelegaliseerd, werd het decennia daarvoor min of meer gedoogd. De grondgedachte voor het legaliseren van prostitutie kwam voort uit het idee dat het de georganiseerde misdaad zou uitbannen, mensenhandel zou terugdringen, de toegang tot gezondheidszorg voor sekswerkers zou verbeteren en sekswerk veiliger zou maken.

Er is geen definitief rapport dat heeft aangetoond dat legalisatie daadwerkelijk heeft gewerkt om het criminele element en mensenhandel uit te bannen, hoewel kan worden gezegd dat de werkomgeving veiliger is gemaakt voor de werknemers die niet zijn verhandeld of gedwongen tot het vak. .

In het grootste deel van Azië is prostitutie voornamelijk illegaal, maar wordt het in sommige landen getolereerd. Er zijn enkele landen waar het in beperkte mate legaal is.

Bijvoorbeeld,prostitutie is legaalin Singapore en Hongkong. In Singapore is het legaal in gebieden waar bordelen zaken mogen doen, evenals in andere aangewezen zones waar het wordt getolereerd. Werknemers die buiten deze gebieden worden betrapt, zullen worden vervolgd. In Hong Kong is het kopen en verkopen van seks met één vrouw legaal, maar hetzelfde doen met meer dan één vrouw zou een bordeel vormen, wat illegaal is.

In andere landen, zoals de Filippijnen, Thailand en Vietnam, waar prostitutie illegaal is, is het echter zeer wijdverbreid en wordt het vrijwel getolereerd door de autoriteiten. De industrie levert miljoenen inkomsten op voor de rosse buurten en de respectieve landen als geheel.